Yukarıda kısaca anlattığım “300 Spartalı” filmini herkes izlemiştir. Ancak Chelsea menajeri
Di-matteo sanıyorum sadece izlemekle kalmamış. İtalyan hoca bayağı etkisine
girmiş, hatta 300 Spartalı’nın mücadelesini şiar edinmiş.
* * *
Di Matteo, Bayern Münih, Barcelona fark etmeden hepsine Pers
ordusu muamelesi çekiyor.
Tabi oynattığı oyun light beyaz peynir kadar bile tat
vermiyor. Futbolu katlediyor bile desem tam yeridir. Oynamayı değil,
oynatmamayı, atmayı değil, attırmamayı düşünüyor. Akıllara 2004’te Avrupa
şampiyonu olan Yunanistan milli takımını getiriyor.
Ama acımasız bir kural vardır; kazanan daima haklıdır.
Futbol sadece sonuç almaksa, haklısın Di Matteo, ancak
sizler de benim gibi buna katılmayanlardansanız siz de haklısınız.
Hali hazırda Messi’yi izleyen, Zidane’ı –Figo’yu görmüş ve
en önemlisi Maradona’yı bilen bir nesiliz.
İşte tam da bu sebepten futbolun sadece sonuç almak olmadığını çok iyi
biliyoruz sevgili Di Matteo.
Chelsea’li oyuncuların mücadelesine sonsuz tebrikler,
Drogba’ya ise bir İlker Yasin tabiriyle çoktan şapkamızı çıkarttık, ama sana
gelince Di Matteo lütfen git İtalya’ya Chievo’yu filan çalıştır!
10 Şampiyonlar Ligi de kazansan dirhem değerin yok benim
için. Bana kızanlarınız olabilir, “modern futbol bu” diyebilirsiniz. Öyle
modern futbol lazım değil. Ben 3 yediğinde 5 atıp kazanan takım seviyorum. Bana
aman vurulurum korkusuyla siperinden çıkmayan asker değil, düşman siperlerine
“Allah Allah” diye koşanı gerek.
Sparta kralı Leonidas’ın yapacağı başka bir şey yoktu. Di
Matteo’nun ise yapması gereken en son şey geriye yaslanmaktı. O zaman soralım; ya
Drogba olmasaydı?
Total futbol, modern futbol vb. diye diye futbolu estetikten
uzak, kaba saba bir hale getirenler bence dışlanmalı, onlara asla prim
verilmemeli, küçük görevlere zorlanmalı!
* * *
Son söz:
Pısırık komutanınıza rağmen kazanmasını bildiniz, tekrar tebrikler
Chelsea’nin savaşçıları.
